Uit de Mail. De ramp van de „Columbian".
De overlevenden van de „Columbian" zijn 19 Mei te Antwerpen aan boord van de „Kroonland" en de „Manhattan" aangekomen.De schipbreukelingen, die in twee booten de „Columbian" na de ontploffing verlaten hadden, werden door de „Manhattan" opgepikt. De geredden deelden mede, dat zij zich verscheidene dagen hebben moeten voeden met een klein stuk scheepsbeschuit en enkele slokken water. Zij danken hun redding aan het feit, dat het licht van een kleine electrische zaklantaarn aan boord van een der booten, door de „Manhattan" werd opgemerkt. De kapitein van de „Columbian" is door het ongeluk, dat zijn schip getroffen heeft, zeer terneergeslagen, maar overigens verheugen de geredden zich in een goede gezondheid. De „Nieuwe Gazet" deelt hierover nog de volgende bijzonderheden mede: Reeds van vroeg in den morgen bevond zich aan de Royerssluis een talrijke menigte, w. o. vele kennissen en vrienden der overlevenden. Dezen, alhoewel bijna allen vreemdelingen, bewonen onze stad. Het was 10 uur, wanneer het schip de sluis binnenvoer, waar de geredden werden aan wal gezet. Zooals men dat wel denken kan, hadder er hartroerende tooneelen plaats by het wederzien der schipbreukelingen, die, als door een wonder, aan den dood ontsnapt zyn. Zij zagen er uit, als menschen die veel ontberingen hebben onderstaan. Allen, zonder onderscheid, droegen nog de kleeding, die zij aan hadden, toen zij het brandend schip verlieten. Onder hen wees men ons een lang opgeschoten man aan, den eersten officier van de „Columbian". De man is zoodanig door het lijden en de ontbering veranderd en verouderd, dat men hem op de bureelen van de „Red Star Line" bijna niet meer herkende. Onder de geredden bevinden zich ook verscheidene gekwetsten. Al de schipbreukelingen werden naar de bureelen der Red Star Line gebracht, waar zij inlichtingen over de ramp moesten geven.
Een der geredden van de „Columbian" deed het volgende verhaal aangaande de ramp en de dramatische redding: „Op 23 April vertrokken wij uit Antwerpen, met bestemming naar Baltimore. Er waren 49 koppen bemanning aan boord. De reis was heel voorspoedig en niets deed voorzien, dat zij op zulk een schrikkelijke wijze zou eindigen. Het was Zaterdag tusschen 2 en 3 Mei, dat het vuur in een der ruimen werd waargenomen. Het brandalarm werd gegeven en iedereen snelde op het dek.
Wanneer men reeds al de maatregelen genomen had, om het vuur te bestrijden, ontploften de scheikundige produkten, die zich onder de lading bevonden.
Weldra kon men vaststellen, dat het schip reddeloos verloren was en alles werd in gereedheid gebracht voor de veiligheid der bemanning. Wij namen met 13 man in een reddingboot plaats, o. w. de donkeyman, Willem Klein, die door een golfslag uit de boot werd geslingerd en verdronk.
Zoo dobberden wij gedurende 40 uren op de golven rond, haast bevriezende van koude. Wij werden op de „Manhattan" goed verzorgd en verschillenden onzer, die gansch uitgeput waren, hebben daaraan dan ook het leven te danken.
Van de andere twee reddingbooten heb ben wij later niets meer vernomen."
Mooie beelden, zoals deze van de Kroonland zijn te vinden op deze SITE!
